Reisverslag Fotoreis Finland

Reisverslag Fotoreis Finland

Reisverslag Fotoreis Finland

Een bezoek aan Fins Lapland, typisch zo’n koud dingetje

Iedereen heeft wel van die ‘dingetjes’ die je graag zou doen maar waar je op de een of andere manier maar niet toe komt. Voor mij is het fotograferen van dieren in de sneeuw zo’n dingetje. En dat er in Nederland weinig tot geen sneeuw valt helpt daar niet bij. Niet verwonderlijk dus dat een reisje naar het hoge noorden hoog op mijn verlanglijstje prijkte. Jaren geleden had ik al een keer hele warme wanten en dikke rubberlaarzen aangeschaft. Voor als het er een keer van zou komen. Maar tot nu toe was het niets meer dan kastvulling geweest. Soms trok ik ze even aan om te fantaseren dat ik in de sneeuw liep met m’n camera. Natuurlijk best een beetje sneu. Ik moest dus wel een keer de kou op gaan zoeken…

 

De Noorse toendra. Fotograaf: ©Michel de Beer

 

Voorpret

 

In oktober 2018 werd de knoop doorgehakt. Mijn fotomaatje en ik boekten een reisje naar Fins Lapland met Nature Talks. Een week lang rondreizen in het noorden van Finland en het oosten van Noorwegen. Omdat de reis pas in maart 2019 plaats zou vinden hadden we genoeg tijd om te genieten van de voorpret en onze uitrusting op de ‘barre omstandigheden’ aan te passen. Dikke sokken, lange wollen onderbroeken en natuurlijk een muts met oorflappen werden toegevoegd aan de wanten en laarzen, die na jaren eindelijk hun diensten konden gaan bewijzen.

 

Sneeuwhazen. Fotograaf: ©Kasper Claes

 

In januari 2019 was door de mannen van Nature Talks alvast een bijeenkomst gepland met het complete reisgezelschap, bestaande uit acht fotografen en onze reisleider. Zo leerden we elkaar alvast een beetje kennen, kregen we de nodige info over de reis en wat we zoal mee moesten nemen en konden we met elkaar onze verwachtingen delen. Het enthousiasme onder de deelnemers was erg groot. Een deel ging net als wij voor de eerste keer die kant op. Anderen waren er al meermalen geweest maar de aantrekkingskracht was zo groot dat ze niet aarzelden om nogmaals die kant op te gaan. Uiteraard troffen deze laatsten  in ons een gewillig publiek om hun ervaringen mee te delen.

 

Eekhoorn. Fotograaf: ©Michel de Beer

 

Naarmate de vertrekdatum dichterbij kwam, nam de spanning toe. Mijn koffer stond al tijden klaar en werd langzaam gevuld met warme kleding en opgeladen accu’s. Niets werd aan het toeval over gelaten. Ik keek enorm uit naar de sneeuw, de bijbehorende temperaturen en de vogelsoorten die ik aan mijn lijstje toe zou kunnen voegen.

 

Haakbek (man). Fotograaf: ©Hans de Groot

 

Eindelijk op reis

 

Op negen maart was het zover. Na een bijzonder korte nacht troffen acht van de negen deelnemers (nummer negen zou op eigen gelegenheid komen) elkaar om half drie op Schiphol en vlogen we om kwart over zes uur naar Ivalo. Het avontuur was begonnen.

 

Rendieren. Fotograaf: ©Kasper Claes

 

Met een uur tijdsverschil landden we rond half 11 in een sneeuwerig Fins landschap. De voorspellingen voor de resterende week waren wat we gehoopt hadden, zon en sneeuw zouden elkaar afwisselen. Alle gelegenheid dus om foto’s in verschillende weercondities te schieten. Nadat we de koffers en fototassen in de bus hadden gestouwd, hetgeen met acht man al een hele uitdaging bleek, gingen we op weg naar de eerste overnachtingsplek, vlak bij Kaamanen. Tijdens de rit tuurden acht paar ogen verwachtingsvol naar de toppen van de bomen langs de weg. Er zou tenslotte zomaar een sperweruil in kunnen zitten, een van de vogels waar het hele gezelschap zich op verheugde. De herinneringen aan de sperweruil in Zwolle lagen tenslotte al weer jaren achter ons. De waarnemingen onderweg bleven echter beperkt tot enkele bonte kraaien en een waterspreeuw, die een open stroompje had gevonden in het grotendeels dichtgevroren en ondergesneeuwde gebied. En in tegenstelling tot de waterspreeuwen die ons land aandoen, was deze niet van plan om even leuk op de foto te gaan.

 

Bruinkopmees. Fotograaf: ©Hans de Groot

 

Voordeel van het gebrek aan oponthoud doordat de uilen en andere vogels zich niet of nauwelijks lieten zien, was dat we rond half vier op de plek van bestemming waren. En daarmee was er nog tijd om even naar dé plek voor haakbekken te gaan, een kleine 10 kilometer verderop. Onderweg schoten we onze eerste rendieren en even later waren ook de eerste haakbekken een feit. Wat een fantastische vogels! Zo groot als spreeuwen maar dan okergeel (vrouwtjes) of frambozenrood (mannetjes). En aangezien ze op deze plek (Kaamanen Kievari) gevoerd worden, totaal niet schuw en daardoor goed te fotograferen. Uiteraard lokten het vet en de zaden meer dan alleen haakbekken. Zo konden we ook bruinkopmezen, matkopjes en taigagaaien aan onze lijstjes toevoegen. Een mooie oogst voor de eerste dag in Finland. In de wetenschap dat we hier de volgende dag weer zouden komen, gingen we na een uur terug naar onze huisjes en werd de negende deelnemer opgehaald, waarmee ons gezelschap compleet was.

 

Taigagaai. Fotograaf: ©Erik Ruiterman

 

Héél veel haakbekken en … het Noorderlicht!

 

De volgende ochtend werden we wakker met een heldere hemel en een stralend zonnetje. Op voorhand een mooie belofte voor het Noorderlicht. Na het ontbijt propten we nu negen koffers en fototassen in de bus en reden we opnieuw naar Kaamanen Kievari om de haakbekken nogmaals vast te leggen. Met het heldere weer, het mooie koude licht en een ‘verse’ aanvliegstok leverde dit totaal andere plaatjes op. Een deel van het gezelschap focuste zich helemaal op de haakbekken terwijl een ander deel ’s middags nog even op weg ging in de hoop sneeuwhoenders te ‘scoren’. Ze werden wel gezien maar helaas niet gefotografeerd. ‘s Avonds na het eten werd er nog een keer extra warm aangekleed. Met het heldere weer was de gevoelstemperatuur inmiddels terug gelopen tot een ijzige -24 graden. Een ware aanslag op camera en fotograaf, maar na een uurtje blauwbekken stond het Noorderlicht op de foto!

 

Aurora Borealis. Fotograaf:© Kris de Rouck

 

Op elf maart werden na het ontbijt voorlopig de laatste haakbekken vastgelegd en reden we tegen half elf richting Vadsø, een Noorse havenplaats aan de monding van de Varangerfjord. Omdat autorijden op de besneeuwde wegen in Lapland relatief rustig gaat en we onderweg de tijd namen om onder meer een eland en nog wat rendieren te fotograferen, kwamen we pas tegen etenstijd in Vadsø aan. De bossen in Finland hadden inmiddels plaats gemaakt voor de Noorse toendra. Nadat we onze intrek hadden genomen in het huis van een lokale gids en een paar lekkere pizza’s hadden weg gewerkt, werden de mutsen weer opgezet en werd het Noorderlicht opnieuw vastgelegd.

 

Haakbek (vrouw). Fotograaf: ©Erik Ruiterman

 

Schitterende eenden en sneeuwhazen

 

De volgende dag werd de groep opgesplitst. Enkele fotografen gingen met de boot de haven in om verschillende soorten eidereenden te fotograferen terwijl een ander deel van de groep zich op de sneeuwhazen op het schiereiland Vadsøya stortte. Een derde groepje ging met de lokale gids naar een vogelhut in de buurt, waarbij ook de mogelijkheid bestond om sperweruilen te fotograferen, mochten deze zich laten zien. In de middag werd er nog een trip in de omgeving gemaakt om wat mee te krijgen van het toendralandschap. Omdat het inmiddels bewolkt was geworden werd de avond doorgebracht in een lokaal restaurant en kwam het noorderlicht niet aan bod. Dachten we… Toen we na het eten voldaan naar buiten gingen was tegen de verwachting in het Noorderlicht volop aanwezig en werden in alle haast de camera’s ingepakt, de mutsen opgezet en gingen we wederom op pad om het Noorderlicht vast te leggen.

 

Aurora Borealis. Fotograaf: ©Erik Ruiterman

 

Koningseider. Fotograaf: ©Harold van der Meer

 

De ochtend van de dertiende maart werd wederom in Vadsø doorgebracht, waarbij de groepjes rouleerden ten opzichte van de dag ervoor. Zo had iedereen de kans gehad om ondermeer de prachtige konings- en stellers eiders, maar ook de barmsijsjes en grappige sneeuwhazen te fotograferen. Rond het middaguur werden de koffers opgeladen en vertrokken we naar Vardø, een havenplaats in het uiterste oosten van Noorwegen. De wind was inmiddels flink toegenomen en dat baarde ons enige zorgen aangezien we de volgende dag met de boot naar het vogeleiland Hornøya zouden gaan. De avond werd al kletsend doorgebracht in het hotel, door de zware bewolking was het Noorderlicht geen optie.

 

Steller’s Eider. Fotograaf: ©Kris de Rouck

 

IJseend. Fotograaf: ©Hans de Groot

 

Héél veel zeekoeten!

 

Ondanks de stevige wind voeren we de volgende ochtend om negen uur naar het eiland Hornøya. Direct bij aankomst zagen we een giervalk een zeekoet slaan dus onze dag kon al niet meer stuk. Tot twee uur werden kuifaalscholvers, zeekoeten en de aanwezige giervalk gefotografeerd. Helaas hadden, met uitzondering van de kuifaalscholvers, de zeevogels nog geen zin om op het eiland neer te strijken zodat we ons moesten behelpen met vooral vliegende zeekoeten. Maar als je temidden van tienduizenden rondvliegende zeekoeten staat, is dat ook weer erg indrukwekkend. Na afloop wel even je jas schoonmaken… Overigens kregen we enkele dagen na thuiskomst door dat de zeevogels inmiddels hun plekkies op het eiland hadden ingenomen…heel fijn :-).

 

Grote mantelmeeuw. Fotograaf: ©Harold van der Meer

 

Giervalk en raven. Fotograaf: ©Kris de Rouck

 

De vijftiende maart gingen ’s morgens vroeg de koffers en fototassen weer in de bus en gingen we op weg, terug naar onze eerste stopplek. Onderweg werd er intensief getuurd of er niet ergens een uil viel te spotten maar helaas, de uilen wilden zich niet laten zien. Wel nog wat zeearenden en een eland, zodat we toch wat foto’s konden schieten. Ter hoogte van Kaamanen Kievari was het inmiddels gaan sneeuwen dus werden daar nog snel wat haakbekken in de sneeuw vastgelegd (je kunt nooit genoeg haakbekken hebben, moeten we gedacht hebben…). Ook nu na het eten geen Noorderlicht meer te bekennen vanwege de zware bewolking, dus maar een (peperduur) biertje gedronken en de koffers ingepakt.

 

Kuifaalscholver. Fotograaf: ©Michel de Beer

 

Zeekoeten. Fotograaf: ©Kasper Claes

 

Tot een volgende keer …

 

Op 16 maart was de bestemming het vliegveld in Ivalo. De reis zat er zo goed als op. Om zes uur aan de ontbijttafel en vervolgens nog 75 kilometer lang hopen op die felbegeerde sperweruil, maar het zat er niet in. Dus inchecken, boarden en naar huis. Het was een fantastische trip. Veel gezien, genoten en een ervaring rijker. Nieuwe en leuke mensen leren kennen, mooie foto’s geschoten en een deel van de wereld ontdekt waar ik zeker nog eens naar terug zou willen. Al was het maar voor de sperweruil. Het blijft een ‘dingetje’!

 

Eland. Fotograaf: ©Kris de Rouck

 

Wil je ook mee met deze fotoreis? In maart 2020 gaan we weer. Meld je aan voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte wanneer de fotoreis online komt.

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.

Nature Talks spreekt met natuurfotograaf van het jaar Maximillian Hornisch

Nature Talks spreekt met natuurfotograaf van het jaar Maximillian HornischHet is een weekend waar...

Nature Talks spreekt met landschaps- en natuurfotograaf Theo Bosboom over het fotograferen van de zee

Nature Talks spreekt met landschaps- en natuurfotograaf Theo Bosboom over het fotograferen van de...

Nature Talks spreekt met natuur- en conservatiefotograaf Peter Cairns

Nature Talks spreekt met natuur-en conservatiefotograaf Peter CairnsEde. Zaterdagmiddag 10...
Nature Talks spreekt met Oeraluil-jager Sven Začek

Nature Talks spreekt met Oeraluil-jager Sven Začek

Nature Talks spreekt met Oeraluil-jager Sven Začek

Op deze tweede dag van het Nature Talks Photo Festival 2018 spreek ik onder andere met Sven Začek. Het gesprek gaat over zijn jacht naar de Oeraluil, zijn spannende momenten tijdens het fotograferen en hoe hij conservatiefotografie ziet. De uit Estland afkomstige Wildlife- en landschapsfotograaf is alweer zo’n 13 jaar freelance fotograaf. Hij was betrokken bij Wild Wonders of Europe, heeft zeven boeken uitgebracht, zijn serie over de Oeraluil is in National Geographic gepubliceerd en hij is eindredacteur van een fotomagazine.   Op jacht “In 2000 ging ik met mijn schoonvader – die in de jacht zat – mee jagen, hij wilde niet alleen gaan. Ik zag regelmatig dieren zoals een eland van erg dichtbij. Alleen, de mensen in mijn omgeving geloofden mij niet wanneer ik dit vertelde. Om aan hen te bewijzen dat ik dus écht een eland vanaf een korte afstand had gezien, ben ik ze maar gaan fotograferen”, zegt Sven Začek. “Tijdens het jagen ben ik overigens het bos en de natuur met hele andere ogen gaan bekijken. Eerder deed ik veel aan langlaufen en keek ik alleen naar de track. Ik lette totaal niet op mijn omgeving.”     Oeraluilen Sinds 2006 volgt Sven Začek de Oeraluilen. “In eerste instantie was het plan dat ik voor Wild Wonders of Europe in Polen hamsters ging fotograferen. De komst van zijn zoon werd echter op dezelfde dag verwacht. Ik kreeg daarom een nieuwe opdracht: het fotograferen van de Oeraluil in het Finse winterlandschap.” De winter is gelukkig zijn meest favoriete tijd van het jaar. “Het is zo anders dan de andere seizoenen en op de kou kun je je kleden.“ Hij wil graag het zeldzame gedrag van de Oeraluilen vastleggen, het gedrag dat nog nooit iemand in het wild heeft gezien. Een van zijn favoriete beelden is daarom ook de Oeraluil die eten geeft aan haar drie jonkies. Niet eerder heeft iemand zo’n beeld in het wild gemaakt. Een foto die nog op zijn wensenlijst staat om te maken is die van voortplantende Oeraluilen.

Mooie silhouetten bij een haast schilderachtige achtergrond. Fotograaf: Sven Začek

Natte sokken Spannende momenten beleeft Sven Začek bij het fotograferen van otters in de winter. Tien dagen lang liep hij al via hetzelfde pad naar de bevroren rivier waar de otters zitten. Het blijkt verraderlijk. In de buurt van de rivier is een meer met ‘warmer’ water. Dit ‘warme’ water komt samen met de koudere rivier. Het ijs begint te smelten en Sven Začek zakt er doorheen. Hij bereidt zich gelukkig van te voren altijd goed voor en is niet voor één gat te vangen. In een tel herinnert Začek zich namelijk de survival skills. “Voel de duw van het water. Het water duwt je namelijk eerst naar boven, voordat het je naar je beneden trekt.” Hij vervolgt: ”Mijn kleding was alleen van de buitenkant bevroren. Ik ben niet nat geworden, op mijn sokken na.”

“Het ontmoeten van dieren in de natuur is in de afgelopen jaren een stuk moeilijker geworden”

Nature_Talks_Photo_Festival_2018-Sven_Zacek-SZ Meer mensen in de natuur Conservatie fotografie is belangrijk voor hem, omdat zijn kinderen zo ook de mogelijkheid hebben om wildlife te zien. “Eigenlijk is dat al niet meer het geval. Als ik terugkijk naar de afgelopen 13 jaar, zie ik grote veranderingen. Het ontmoeten van dieren is een stuk moeilijker geworden. Er zijn nu meer mensen in de natuur en de dieren trekken zich steeds verder terug.” Hij ziet wel een oplossing. “Bouw geen nieuwe wandelroutes in de beschermde gebieden, maar breid de huidige wandelpaden uit. Het is belangrijk om natuur en mensen te verbinden, maar doe dat dan niet overal. Zorg dat de dieren hun eigen plek hebben.”   Nature_Talks_Photo_Festival-natuurfotografie-natuurfotoworkhopsfotoreizen-Sven_ZacekWij nemen hartelijk afscheid nadat ik Sven Začek uiteraard heb bedankt voor het gesprek. Hij geeft aan het einde van de middag nog een lezing over Diverse Estonia waarin een aantal van zijn beelden worden getoond. Nieuwsgierig naar de laatste internationale natuurfotograaf die ik tijdens deze editie sprak? Lees het volgende maand op de website van Nature Talks.     Nature Talks Photo Festival 2019 En? Kijk jij ook al uit naar het Nature Talks Photo Festival 2019 op 9 en 10 november? Houd dan onze website in de gaten. Vanaf 1 juli is de kaartverkoop gestart en het belooft in ieder geval weer een mooie editie te worden met (internationale) sprekers en hun prachtige beelden. Met lezingen van onder andere Christian Ziegler NatGEO (DE/PAN), Tony WU (JAP), Sandesh Kadur NatGEO, BBC (IND), Garth Lenz (CAN), Edo van Uchelen (NL), Marco Gaiotti (ITA),  Wenche Dahle (NOR), Bart Siebelink (NL), Roelof Molenaar (NL), Franka Slothouber (NL), Peter van der Veen (NL), Jowan Iven (NL) en vele anderen. Ook DuikeninBeeld, de Vlinderstichting en de grote fotobeurs zijn weer aanwezig. Koop hier je kaartje!

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.

Nature Talks spreekt met natuurfotograaf van het jaar Maximillian Hornisch

Nature Talks spreekt met natuurfotograaf van het jaar Maximillian HornischHet is een weekend waar...

Nature Talks spreekt met freediver en onderwaterfotograaf Fred Buyle

Tijdens het tweedaagse Nature Talks Photo Festival waarin diverse lezingen en fotoworkshops op het...

Reisverslag Fotoreis Finland

Reisverslag Fotoreis FinlandEen bezoek aan Fins Lapland, typisch zo’n koud dingetje Iedereen heeft...

Nature Talks spreekt met natuur- en conservatiefotograaf Peter Cairns

Nature Talks spreekt met natuur- en conservatiefotograaf Peter Cairns

Nature Talks spreekt met natuur-en conservatiefotograaf Peter Cairns

Ede. Zaterdagmiddag 10 november. Dit is alweer mijn derde interview tijdens het Nature Talks Photo Festival. Deze keer heb ik de eer om met topfotograaf Peter Cairns in gesprek te gaan over zijn fotografie. Wij hebben het o.a. over het belang van fotografie, de ontwikkelingen die hij heeft doorgemaakt, zijn dromen, manier van denken en het multimedia project ‘Scotland: The Big Picture’. Peter Cairns, wonend in Schotland, is natuur- en conservatiefotograaf, schrijver en medeoprichter van projecten als Tooth & Claw, Highland Tiger, 2020VISION en Wild Wonders of Europe. Hij is senior lid van de International League of  Conservation Photographers.   ‘Trofee beelden’ In 2003 begint Peter Cairns met fotograferen en maakt hij mooie beelden, “trofeeën” van bijvoorbeeld een ijsbeer. “Ik voel me beschaamd als ik terugdenk aan de foto’s die ik toen maakte. Zo’n beeld doet niets en inspireert mensen ook niet. Het voelt alsof ik tien jaar aan tijd verloren heb voordat ik pas doorhad dat het mij niet om deze ‘trofee beelden’ gaat”, aldus Peter Cairns.

“Ik voel me beschaamd als ik denk aan de ‘trofee beelden’ die ik een aantal jaren geleden maakte” 

 

Rode eekhoorn in pijnboombos, Glenfeshie, Schotland. Fotograaf: Peter Cairns

Thinking Story Peter Cairns is toen gaan nadenken over hoe hij met zijn fotografie het meest productief en effectief kan zijn. “Waarmee heb ik de meeste invloed, kan ik echt een verschil maken en veranderingen teweegbrengen?” zijn vragen die ik mijzelf stelde. “Het antwoord vindt hij dichtbij huis. Mijn eigen land begrijp ik, zowel cultureel als politiek gezien. Ik kan meer onder de huid kruipen en heb langer de tijd om aan het project te werken. Zo kan ik echt de diepte ingaan. Als je lokaal fotografeert kun je de eventuele gaten in je serie ook beter vullen. Om een goed verhaal te vertellen moet je je aan de drie i’s houden: informeren (Inform), inspireren (Inspire) en beïnvloeden (Influence). Verder is het belangrijk dat je je verhaal en de context kent – met een einddoel in gedachten. Op zichzelf staande beelden zijn hiervoor niet goed genoeg.” Universeel symbool Peter Cairns ziet zichzelf vooral als een natuurliefhebber en niet als fotograaf. Hij wil iets voor de natuur doen vertelt hij me.“Nee, ik droom niet over een Ferrari, maar wel dat de wereld een betere plaats is dan nu. Ik hoop dat dat gebeurt en dat ik herinnerd word als iemand die hieraan heeft bijgedragen.” Peter Cairns legt uit: ”Wij fotografen hebben de mogelijkheid om dit communicatiemiddel te gebruiken, om beelden te creëren die de wereld helpen. Fotografie geeft je de mogelijkheid om verhalen te vertellen. Een beeld is universeel. Iedereen begrijpt het symbool. Je hoeft de wetenschap er achter niet te kennen om het te snappen.”

 

 

“In het multimediaproject ‘Scotland: The Big Picture’ worden de voordelen, voor zowel mens als dier, van meer wildernis in Schotland gepromoot”

 

Gemengd bos in de late herfst, Drumbeg, Sutherland. Fotograaf: Peter Cairns

Thinking like a mountain “Het besef begint te komen dat wij niet soort voor soort moeten proberen te redden, maar dat alles met elkaar verbonden is. Het is van belang om het grotere geheel te zien en de natuur haar eigen gang te laten gaan”, vertelt Peter Cairns. ‘Denken als een berg’ betekent begrip en waardering hebben voor alle levende organismen en hun onderlinge verbondenheid, van de kleinste bacteriën tot een toproofdier en alles daartussenin (bron: www.scotlandbigpicture.com). Een bos is meer dan bomen alleen. “Het bos in Schotland was een aantal jaar geleden bijna dood en is nu getransformeerd tot een levend bos. Schotland was toen we met dit project startten ecologisch gezien een van de meest uitgeputte landen ter wereld”, zegt Peter Cairns. Hij vervolgt: “Wij voelen ons vaak superieur aan de wereld, maar wij hebben wildernis in ons leven nodig. Zonder kunnen wij niet overleven.”   Nature_Talks_Photo_Festival_2018-natuurfotografie-fotoworkshops-fotoreizen-Peter_Cairns-200x200Met dit inzicht zeggen wij elkaar gedag en bedank ik Peter Cairns voor het leuke gesprek. Ik laat zijn woorden, de positieve impact en effecten van het project ‘Scotland: The Big Picture’ nog even tot me doordringen. En denk na over wat dit voor mijn eigen fotografie kan betekenen. Mijn ‘werkdag’ zit er bijna op, met nog één gesprek in het vooruitzicht met de Spaanse vogelfotograaf Mario Suárez Porras. Ben je ook benieuwd naar zijn verhaal? Lees het volgende maand op de website van Nature Talks.   Nature Talks Photo Festival 2019 Ook benieuwd wie er op 9 en 10 november – naast Christian Ziegler NatGEO (DE/PAN), Tony WU (JAP), Sandesh Kadur NatGEO, BBC (IND), Garth Lenz (CAN), Edo van Uchelen (NL), Marco Gaiotti (ITA),  Wenche Dahle (NOR), Bart Siebelink (NL), Roelof Molenaar (NL), Franka Slothouber (NL), Peter van der Veen (NL), Jowan Iven (NL) – komen spreken? Houd dan de website in de gaten. Het belooft weer een vette editie te worden met adembenemende sprekers. Daarnaast zijn DuikeninBeeld,de Vlinderstichting en de grote fotobeurs weer aanwezig. Op 1 juli start de verkoop van de tickets.

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.

Nature Talks spreekt met dierenknuffelaar Andy Rouse

Nature Talks spreekt met dierenknuffelaar Andy Rouse Het is zaterdag 10 november 2018. Het is nog...

Nature Talks spreekt met freediver en onderwaterfotograaf Fred Buyle

Tijdens het tweedaagse Nature Talks Photo Festival waarin diverse lezingen en fotoworkshops op het...

Reisverslag Fotoreis Finland

Reisverslag Fotoreis FinlandEen bezoek aan Fins Lapland, typisch zo’n koud dingetje Iedereen heeft...